บทที่ 848

แสงแดดด้านนอกกำลังดี สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาอาบไล้ใบหน้าซีดเซียวของเธอ

ละอองฝุ่นลอยคว้างอยู่ในอากาศ แทบมองไม่เห็น

เธอยืนอยู่ในลำแสงนั้น ทำให้เธอดูเรืองรองจางๆ ราวกับโปร่งแสงพร้อมจะเลือนหายไปได้ทุกวินาที

อเล็กซานเดอร์กุมมือเธอไว้ ใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้หลังมือเธอเบาๆ "กินยาแล้วใช่ไหม เดี๋ยวก็ดีขึ...