บทที่ 97

ควินน์ยืนนิ่งงัน จมดิ่งอยู่ในความลังเล รู้สึกไม่ต่างอะไรกับตัวตลกที่กำลังเจ็บปวดกับรักข้างเดียว

"วางไว้ตรงนั้นแหละ" อเล็กซานเดอร์สั่ง น้ำเสียงไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ

ควินน์ยอมทำตาม เคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบขณะถอยออกจากห้องทำงาน

เสียงของเก็ตตี้ดังตามหลังมา เป็นคำร้องขอที่แฝงไปด้วยคำสั่ง "เราตกลงกันแล้วนะว่...