บทที่ 99

ควินน์ยกนิ้วเข้าปาก รสฝาดเฝื่อนเหมือนโลหะปนเค็มก็ซึมซาบเข้าสู่ประสาทรับรสอย่างรวดเร็ว "เฮ้ อย่าอู้สิ! ถ้าทำงานไหวก็ทำไป ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านไปแต่เนิ่นๆ พวกเราจะได้ไม่เสียเวลา" เสียงของลินดาแหวกลงมาเหมือนแส้ ลินดามีความสามารถพิเศษในการจับจ้องควินน์ได้ทุกครั้งที่เธอหยุดพัก สายตาของหล่อนคอยจับจ้องอยู่เส...