บทที่ 160

ดวงตาของแซนเดอร์ลดต่ำลงเล็กน้อย แววตาของเขาเหม่อลอยราวกับกำลังจมอยู่ในความทรงจำ รอยยิ้มบางเบาปรากฏขึ้นบนริมฝีปาก และน้ำเสียงของเขาก็อ่อนโยนเจือความเศร้าสร้อยขณะตอบ

“คนที่ฉันรัก”

หลังจากคุยกับแพทย์เจ้าของไข้เสร็จ แอรีแอนนาก็กลับมาที่ห้องพักผู้ป่วย

เมื่อสังเกตเห็นว่าประตูแง้มอยู่ เธอก็สงสัยว่ามี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ