บทที่ 279

คำพูดเรียบง่ายคำนั้นราวกับก้อนหินเล็กๆ ที่ตกกระทบผิวน้ำอันนิ่งสงบ ส่งระลอกคลื่นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของเอเรียนา

เธอยิ้มบางๆ ให้แซนเดอร์ ดวงตาสีเข้มสบกับดวงตาของเขา ก่อนจะพยักหน้าอย่างจริงจัง

"โอเคค่ะ ต่อไปนี้ฉันจะพยายามพึ่งพาคุณให้มากขึ้นนะคะ"

จากนั้น แววตาของเธอก็ฉายประกายขี้เล่นขณะเอ่ยเสริม "แต่อย...