บทที่ 281

อารีอานน่าเพิ่งจะผล็อยหลับไปอย่างสงบในอ้อมกอดของแซนเดอร์เมื่อแสงแรกของรุ่งอรุณเริ่มจับขอบฟ้า

เมื่อเธอตื่นขึ้นในที่สุด ดวงตาก็หนักอึ้ง ราวกับว่าเธอหลับไปเป็นร้อยปี

เหตุการณ์เมื่อคืนก่อนผุดขึ้นมาในความคิด และเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าคงไม่มีวันมองสำนวนที่ว่า ‘ยิ่งห่างยิ่งคิดถึง’ ได้เหมือนเดิมอีกต่อไป

หลัง...