บทที่ 411

อาเรียนนานั่งอยู่บนขอบเตียง ขาพับอยู่ใต้ร่าง หนังสือบนตักถูกลืมไปนานแล้ว จิตใจเธอไม่ยอมสงบ วนเวียนอยู่กับทุกย่างก้าวที่วางแผนไว้อย่างรอบคอบซึ่งเธอยังต้องเดินต่อไป นิ้วมือเคาะกับหน้าหนังสืออย่างกระวนกระวาย เป็นจังหวะเบาๆ ที่ไม่ได้ช่วยให้ใจสงบลงเลย

เธอเหลือบมองนาฬิกา เข็มนาทีเคลื่อนไปอย่างเชื่องช้าจน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ