บทที่ 171: ลินคอล์น

ผมดึงกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วโยนแบงก์สองสามใบบนโต๊ะ ผมจับมือเธอแล้วดึงให้ลุกขึ้น "ไปกันเถอะ" ผมพูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ

เธอหัวเราะ คว้ากล่องสีดำใบเล็กนั่น แล้วเราก็เดินออกไป ผมอยากให้เธอกลับบ้าน ไปอยู่บนเตียงผม และครวญครางเรียกชื่อผม

"มันสวยจริงๆ นะ" เธอพูดซ้ำตอนอยู่ในรถกระบะ

"ผมอยากได้อะไรที่เธอจะใส่กับเส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ