บทที่ 266: เฟอร์นันเดซ

ไอ้อาการตากระตุกเหี้ยๆ ของกูหยุดไปชั่วแวบ แล้วกูก็ตบมือลงบนโต๊ะดังปัง "ถ้าพวกมึงยังอยากมีชีวิตรอด" กูพูด พลางมองไอ้โง่สองตัวในห้อง "ก็ไปหาคำตอบเหี้ยๆ สำหรับคำถามกูมาเดี๋ยวนี้" ไอ้กูสกับไอ้ลูคัสจ้องกูเหมือนพวกปัญญาอ่อนอย่างที่มันเป็นนั่นแหละ กูไม่รู้หรอกว่าชื่อกูสมันประสาอะไร แต่ตอนที่กูเอามันมาร่วมง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ