บทที่ 104: ลูน่าลอเรล

อดอล์ฟกำหมัดแน่น หักคอชายผู้นั้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเช็ดหน้าด้วยความรังเกียจ

"เผาร่างชายคนนี้ซะ แล้วเอาพวกที่เหลือไปขังคุกใต้ดินเพื่อเค้นความจริง พวกมันต้องปริปากแน่ ข้าไม่สนว่าพวกมันจะตายหรือไม่"

"พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท"

อดอล์ฟมองเชเซลและทหารยามคุมตัวพวกที่เหลือไป เขาหันไปหาลอเรลซึ่งดูซีดไปเล็กน้อยแต่ก็...