บทที่ 170: โอลิเวีย

ลอเรลไม่คิดว่าเบซิลจะมาเร็วขนาดนี้ พอประตูบานนั้นปิดลง เธอก็รู้สึกขอบคุณที่นิมิวชงชาให้ตัวเองถ้วยหนึ่งแล้วส่งยิ้มมาให้

“เจ้าเคยเป็นคนอื่นมาก่อน” นิมิวเอ่ย “ข้ายินดีที่ดวงจันทร์เห็นสมควรนำหมาป่าขาวกลับมาสู่พวกเรา”

ลอเรลกระพริบตาแล้วนั่งลงตรงข้าม “คุณ... ไม่ค่อยเหมือนเอเดนเลยนะคะ”

นิมิวหัวเราะเบาๆ “เอ...