บทที่ 18: อาหารเย็น

"คุณผู้หญิง ไม่เป็นไรนะครับ"

เธอไม่อาจตอบทหารยามหรือรับรู้ความห่วงใยของเขาได้ เธอไม่มีคำพูดใดจะเอ่ยถึงความรู้สึกที่กำลังเผชิญ มันอัดอั้นจนแทบจะระเบิดออกมาจากอก เธอไม่อาจเผชิญหน้ากับอดอล์ฟในสภาพนี้ได้

"คิดว่าท่านเข้าไปได้แล้วขอรับ"

เธอส่ายหน้า หันขวับ แล้ววิ่งกลับห้องพักให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ