บทที่ 36: ความหึงหวงของอดอลฟ

ลอเรลอ้าปากค้างมองเขา น้ำมูกน้ำตาไหล “ฝะ-ฝ่าบาท เสด็จมาทำอะไรที่นี่เพคะ”

เขาหรี่ตามอง จ้องใบหน้าเธอขณะที่เธอพยายามเช็ดน้ำตา

“เจ้าร้องไห้ทำไม”

“มะ-ไม่มีอะไรเพคะ”

อดอล์ฟประคองใบหน้าเธอ เช็ดน้ำตาให้ “ข้ากลับไปที่ปราสาทแล้วไม่เจอเจ้า เลยออกมาตามหา เชเซลบอกข้าว่าเป็นเดเลียกับหัวหน้าแม่บ้านที่โยนเจ้าออกมา...