บทที่ 8: ความเศร้าโศก

ลอเรลรู้สึกถึงน้ำตาที่คลอหน่วยก่อนจะเอ่อล้นอาบแก้มลงมาเสียอีก กว่านางจะทันตระหนักถึงสิ่งที่เขาพูด

พ่อของนางน่ะหรือ? สิ้นแล้ว? ต้องมีการเข้าใจผิดแน่ๆ

นางส่ายหน้า “ม-ไม่เพคะ ฝ่าบาทต้องเข้าใจผิดแน่ๆ หม่อมฉันเขียนจดหมายถึงท่านพ่อตั้งหลายฉบับ--”

“ข้ารู้” เขากล่าวพลางผายมือไปด้านหลังขณะตรัสเสียงเรียบ “เรา...