บทที่ 102

ลูเธอร์

ผมตื่นขึ้นเพราะรู้สึกถึงความเคลื่อนไหว ผมมองลงไปเห็นขาของเล็กซี่เกี่ยวพันอยู่กับขาของผม หัวของเธอหนุนอยู่บนอกของไรอัน แขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวเขาไว้ ผมเห็นไรอันพยายามจะยกแขนเล็กซี่ออกแล้วค่อยๆ ขยับตัวออกมาจากใต้ร่างเธอ “นายโอเคนะ เพื่อน?” ผมส่งกระแสจิตไปหาเขา “อืม แค่นอนไม่หลับน่ะ” เขาส่งกระแส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ