บทที่ 29

ฉันจูบลูเธอร์ได้ทั้งวันเลย แต่ฉันต้องการอากาศหายใจ ฉันผละออกหอบหายใจ แต่ลูเธอร์ไม่หยุด เขาจูบไล้ตามแนวขากรรไกรฉันไปจนถึงใบหู ฉันสูดปากแต่ก็เอียงคอให้เขาสัมผัสได้ถนัดขึ้น มือของเขาสัมผัสหน้าอกฉันแล้วเขาก็หยุด ฉันกำลังคิดว่าฉันทำอะไรผิดหรือเปล่า จนกระทั่งลูเธอร์พูดว่า “เราหยุดเมื่อไหร่ก็ได้นะ ฉันรู้ว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ