บทที่ 1230 อย่าโกรธ

เซซิเลียเดินอยู่บนถนนคนเดียว มองผู้คนที่เดินผ่านไปมา จู่ๆ ก็รู้สึกเหงาและไร้ที่พึ่งอย่างมาก

เธอเดินเตร่ไปนานมาก เท้าเริ่มปวด แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าไม่สามารถเดินเรื่อยเปื่อยแบบนี้ได้ ต้องรีบกลับบ้าน

เธอหยิบกุญแจออกมาไขประตู แล้วก็พบว่าไฟในบ้านเปิดอยู่ ซึ่งทำให้เธอตกใจ!

เธอชำเลืองมองไปที่โซฟาและเห็...