บทที่ 269 เธอสามารถให้อภัยได้เท่านั้น

ซูซานเดินออกไปด้วยความโกรธ เดินจนไม่สามารถเดินต่อไปได้อีก

เธอนั่งลงข้างถนน รู้สึกเหนื่อยและหนาว มองไปที่แม่น้ำไกลๆ

ค่ำคืนมาเยือนแล้ว แสงไฟจากบ้านเรือนส่องแสงเหมือนดวงดาว

ทุกคนมีบ้านให้กลับ แต่ซูซานรู้สึกเหงาอย่างมาก เธอไม่เคยมีบ้านจริงๆ หรือความรู้สึกที่เป็นของตัวเอง

เธอกำลังจะแต่งงานกับจอร์จและ...