บทที่ 143

พนักงานธนาคารแทบจะโค้งคำนับเมื่อวิลล์เดินเข้ามา หลายคนทักทายเขาและเสนอบริการต่างๆ ที่วิลล์ไม่ได้ใส่ใจฟัง เสียงของพวกเขาเป็นเพียงเสียงพึมพำแผ่วเบาในหู เหมือนแมลงที่เขาอยากจะปัดทิ้ง เขาเดินไปยังด้านหลัง ตรงไปยังพนักงานรับฝากถอนเงินที่ท่าทางตกใจคนหนึ่ง

“ส-สวัสดีครับ คุณสจ๊วต ทางเราซาบซึ้งในการอุปถัมภ์ข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ