บทที่ 148

ความเครียดจากเรื่องราวทั้งวันถาโถมเข้าใส่วิลล์ และเขาก็เผลอหลับไปขณะจ้องมองเพดานห้อง เพดานสีขาวโพลนที่ว่างเปล่าปล่อยให้ความคิดของเขาเลื่อนลอย ความสับสนวุ่นวายในใจค่อยๆ จางหาย หลอมละลายไปกับความว่างเปล่าขณะที่เขาร่วงดิ่งสู่ห้วงลึกอันมืดมิด ทว่าการหลับใหลอันแสนสงบที่เขาปรารถนากลับไม่มาเยือน ภาพมายาต่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ