บทที่ 157

ราวกับว่าเขากำลังเคลื่อนตัวผ่านผืนทราย ไม่มีอะไรรับรู้ได้ ไม่มีอะไรคลิกในหัว ไม่ใช่โลหะประหลาดของกุญแจมือที่รัดแน่นรอบข้อมือของเขา ไม่ใช่เสียงเกรี้ยวกราดของเจ้าหน้าที่ขณะแจ้งสิทธิให้เขาทราบ หรือมือหยาบกระด้างที่ผลักไสเขาเข้าไปในห้องขัง ไม่ใช่ตอนที่ประตูห้องขังเหล่านั้นเลื่อนปิดดังปังสนั่นก้อง ผู้กอง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ