บทที่ 100

คำพูดของเอ็มม่าค้างเติ่งอยู่ในอากาศ หยุดชะงักลงด้วยเสียงเคาะประตู วิลล์เตรียมใจรับมือกับการเผชิญหน้ากับสเปนเซอร์อีกครั้ง เผื่อไว้ เอ็มม่าเปิดประตู

“ไงจ๊ะเพื่อน! ฉันเอาของมาให้…” ซาบริน่าเสียงแผ่วลงเมื่อเห็นวิลล์อยู่ในอพาร์ตเมนต์ ท่าทางคึกคักของเธอเหี่ยวลงทันที ความโกรธและความสับสนฉายชัดในน้ำเสียง “…...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ