228.ไทสัน - อีนี, มีนี, มินี โม่ I

โอลิเวีย แอนเซล และดีว่าหายไปเกือบทั้งวันแล้ว ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกที่ระเบียงหน้าบ้าน มองประตูรั้วหน้าบ้านรอว่าพวกเขาจะกลับมาหรือยัง พลางนึกถึงสิ่งที่เธอบอกพวกเราเมื่อเช้านี้

“พวกแกมันไม่คุ้มค่ากับเวลาของฉัน”

ให้ตายสิ มันเจ็บจี๊ดเลย แล้วก็ไม่ใช่ว่าฉันมีสิทธิ์จะบ่นอะไรหรอกนะ โดยเฉพาะหลังจากสิ่งที...