บทที่ 295 — เช้าในพระราชวัง

เอลล่า

ฉันครางออกมาเมื่อตื่นนอน แต่ยังไม่ลืมตา ยังไม่ใช่ตอนนี้ ฉันรู้สึกเหมือนเพิ่งหลับตาไปเมื่อสิบนาทีที่แล้วด้วยซ้ำ ดวงตาที่น่าสงสารของฉันต้องการพักผ่อนอีกหน่อย

แทนที่จะลืมตา ฉันใช้เวลาครู่หนึ่งรับรู้ร่างกายจากภายในสู่ภายนอก สำรวจตัวเองว่ามีอะไรเจ็บปวด มีอะไรที่รู้สึกดีบ้าง ฉันประหลาดใจที่พบว่าต...