บทที่ 398 - กษัตริย์และราชินี

เอลล่า

“ดีใจจังที่เราทำแบบนั้น” ฉันพูดขึ้นในบ่ายวันนั้นขณะที่ซินแคลร์เลี้ยวรถของเรามาจอดตรงทางเข้าด้านหน้าของพระราชวัง “ฉันคงทำใจไม่ได้ถ้าต้องบอกลาบ้านหลังนั้นแล้วมันตกไปเป็นของคนแปลกหน้า ที่นั่นมีความทรงจำมากมายเหลือเกิน”

“ผมเห็นด้วย” ซินแคลร์พูดพลางจอดรถตรงด้านหน้า ซึ่งมันให้ความรู้สึก...อืม...รู้...