บทที่ 462 - การรุกราน

เอลล่า

“เอลล่า” เมทของฉันคำรามขณะที่น้ำตาฉันเริ่มซาลงบ้างแล้ว และฉันก็เงยหน้ามองเขาพร้อมกับสูดจมูก มองใบหน้าของเขาที่ดำคล้ำถมึงทึงด้วยความโกรธ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว – ไม่ใช่ตัวสั่นแบบฉันเมื่อครู่ แต่เป็นการสั่นอย่างแท้จริงราวกับว่าเขากำลังพยายามอย่างหนักเหลือเกินที่จะสะกดกลั้นอารมณ์ของตั...