บทที่ 92

แม็คเคนซี

หลังจากนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรอีก ฉันวิ่งตรงออกจากห้องทำงานไปยังห้องฉุกเฉิน พอฉันพรวดพราดเข้าไป ฉันก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แชนนอนกับ ดร.ฟิสเชอร์กำลังดูแลเธออยู่

“แม็คเคนซี อย่า” โรเบิร์ตพูด หยุดฉันไว้กับที่

“ดร.ฟิสเชอร์คะ” ฉันพูด และเขาก็หันมามองฉัน

“ผมรู้ แต่ผมจะให้คุณเข้ามาใกล้กว่านี้ไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ