บทที่ 217: ภาพมืด

เอดริค

ผมเกลียดการต้องทิ้งโมอานาไว้ข้างหลัง แต่ผมพลาดงานไปมากในขณะที่เธออยู่โรงพยาบาล ตอนนี้เธอกลับมาบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ผมแค่ต้องไปที่ออฟฟิศไม่กี่ชั่วโมงเพื่อจัดการประชุมบางอย่าง

น่าเสียดายที่ไม่กี่ชั่วโมงนั้นกลายเป็นวันทำงานเต็มวัน พอผมกลับบ้าน มันก็เริ่มมืดแล้ว สิ่งเดียวที่ผมคิดถึงคือการกลับบ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ