บทที่ 234: เดอะ ฮันท์

เอดริค

เอลล่าชี้นิ้วเล็กๆ ไปในทิศทางที่ฉันเห็นโมอาน่าและแคทเดินไปที่ขอบป่าเป็นครั้งสุดท้าย

แต่ตอนนี้ ไม่มีใครอยู่ที่นั่นแล้ว

ฉันรู้สึกใจหายวาบเมื่อมองไปที่แนวต้นไม้ ฉันไม่เห็นเส้นผมสีแดงของเธอไม่ว่าจะพยายามมองอย่างไรผ่านสายฝนบางๆ และท้องฟ้าที่มืดลง

บางทีเธออาจกลับเข้ามาโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ฉันคิดก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ