บทที่ 89: บทเรียนศิลปะ

โมอานา

ขณะที่ฉันเดินไปรอบๆ ห้องและช่วยเด็กๆ กับงานศิลปะของพวกเขา จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงพื้นไม้ที่หน้าประตูดังเอี๊ยด คิดว่าเป็นโซเฟียที่มาดูว่าทุกอย่างเป็นอย่างไร ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้ม

แต่รอยยิ้มนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อฉันเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ใช่โซเฟีย แต่เป็นเอดริคต่างหาก เขามีสีหน้...