เล่มที่ 1 อัลฟาที่ไม่พึงประสงค์ - 1. อย่าทำสิ่งนี้

อีฟ

"ใครน่ะ" เอวาเจลีนตะโกนถามออกไปอย่างไร้จุดหมาย

เธอเดินมาเป็นชั่วโมงแล้ว แต่สองสามนาทีที่ผ่านมา เธอกลับสลัดความรู้สึกว่ากำลังถูกจับตามอง และอาจจะถูกสะกดรอยตาม ออกไปไม่ได้เลย

อีฟ ยัยโง่เอ๊ย ไม่เคยดูหนังสยองขวัญหรือไง อีฟกลอกตากับความคิดที่จู่ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัว เสียงที่น่ารำคาญของจิตสำนึกชี้ให้เห็นว่าบางครั้งเธอก็ทำอะไรโง่ๆ ได้เหมือนกัน เธออยากจะมองไปรอบๆ กวาดสายตาไปตามถนนที่แสงไฟสลัวๆ และสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง แต่เธอกลับสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เอวาเจลีนใกล้จะถึงบ้านเต็มทีแล้ว เธอย้ำเตือนตัวเองให้ใจเย็นๆ เธอไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย

ทันใดนั้นเอง มือหนึ่งก็คว้าหมับเข้าที่เอวของเธอ อีกมือตะครุบปิดปาก ร่างของเธอถูกกระชากเข้าไปในตรอกมืดอย่างแรง เธอไม่สามารถกรีดร้องขอความช่วยเหลือได้ ต่อให้คนแปลกหน้าไม่ได้ปิดปากเธอสนิท เสียงของเธอก็หายไปตั้งแต่แรกเห็นดวงตาของผู้ที่จับตัวเธอมา

"แหม แหม ดูสิว่าเราเจออะไรเข้า กระต่ายน้อยตื่นตูมสินะเรา สวยซะด้วยสิ" คนแปลกหน้ายิ้มแสยะ ดวงตาของเขาวาวโรจน์ขึ้นขณะละสายตาลงต่ำ มองหน้าอกของเอวาเจลีนอย่างโจ่งแจ้งไร้ยางอาย เธอตัวสั่นด้วยความขยะแขยง รู้ดีว่าคนแปลกหน้าต้องการอะไรจากเธอ รอยยิ้มของเขากว้างขึ้น เผยให้เห็นเขี้ยวยาวเฟื้อยที่ดูราวกับจะทิ่มทะลุริมฝีปากของตัวเองได้ อีฟตัวสั่นเทาด้วยความหวาดผวา คนแปลกหน้าบีบเอวเธอแน่นขึ้น ดึงร่างของพวกเขาทั้งสองเข้าหากันจนชิดแนบสนิท แทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน เขาโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ซอกคอของเธอ สูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่น พร้อมกับคำรามออกมาอย่างพึงพอใจ

"ถ้ากูรู้ว่ากลิ่นความกลัวของมนุษย์มันยั่วสวาทขนาดนี้ กูคงได้เย็ดไปหลายคนแล้วก่อนจะจับมึงได้" มันหัวเราะลั่น เสียงหัวเราะอันชั่วร้ายน่ารังเกียจ ทำให้ประสาทสัมผัสของอีฟชาเฉียบไปถึงขั้วหัวใจ

"ดิเอโก้! พวกกูตามหามึงให้ทั่วเลยนะ ดูเหมือนมึงจะจับของว่างมาได้ด้วยนี่ ไม่คิดจะแบ่งเพื่อนสนิทบ้างเลยรึไง กูผิดหวังในตัวมึงจริงๆ" ชายอีกคนพูดขึ้น ปรากฏตัวข้างๆ พวกเขาแทบจะในทันที

พวกมันคือพวกแปลงร่าง ไม่มีมนุษย์คนไหนเคลื่อนไหวได้เร็วเท่าพวกมัน

เอวาเจลีนแทบจะรับรู้ได้ถึงรสชาติของความตายบนปลายลิ้น เธอเหลือบมองผู้มาใหม่ ชายคนที่ลากเธอเข้ามาในตรอกนั้นสูงใหญ่และกำยำ ผมของเขาสีดำสนิทเหมือนถ่าน รอยยิ้มแสยะน่ารังเกียจประดับอยู่บนริมฝีปาก ส่วนชายอีกคนที่เพิ่งปรากฏตัว เตี้ยกว่าเพื่อนที่เรียกกันว่าเพื่อนของเขานิดหน่อย แต่ก็ยังสูงกว่าอีฟมากอยู่ดี เธอหลับตาลง กลัวที่จะเห็นว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น พยายามจะถอดจิตออกจากร่างจนกว่าธุระของพวกมันจะเสร็จสิ้น ชายทั้งสองเริ่มโต้เถียงกัน อีฟไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทนฟัง

"แล้วถ้ากูไม่คิดจะแบ่งล่ะ คนนี้ของกู กูเจอแล้วก็จับมาได้เองโดยไม่มีใครช่วย มันก็ถูกแล้วที่กูจะชื่นชมชัยชนะของกูคนเดียว" ผู้ที่จับตัวอีฟมาคำรามอย่างเกรี้ยวกราด ผลักร่างของเธอกระแทกกับกำแพงอย่างแรงจนลมหายใจของเธอติดขัดอยู่ในปอด

"เอาน่าเพื่อน ให้กูชิมคนนี้หน่อย กูยินดีแบ่งคนต่อไปของกูให้มึงเลยนะ เราเพื่อนกันนี่หว่า การแบ่งปันคือความห่วงใย" ชายผมทองพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย เหลือบมองเด็กสาวมนุษย์ผู้หวาดผวาที่ถูกเพื่อนของเขาจับตัวไว้ น่าเศร้าที่ในตัวเขาไม่มีความสำนึกผิดแม้แต่น้อยต่อแผนการที่พวกเขามีต่อมนุษย์ผู้นี้

"กูบอกว่าไม่ มึงไปหาคนอื่นเอาเอง คนนี้ของกู อย่ามากวนตีนกู 'ช่วงคลั่ง' กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว และกูจะไม่หยุดจนกว่าจะได้ฉีกอีดอกนี่ออกเป็นสองซีก มึงก็จะไม่มีอะไรเหลือให้เล่นอยู่ดี จะมาเสียเวลาทำไม" ดิเอโก้ ผู้จับกุม หัวเราะอย่างเย็นชา พลางจ้องมองเพื่อนของเขาเขม็งราวกับจะฆ่าให้ตาย

"กูเสนอให้แบ่งกันแฟร์ๆ มึงเอาไว้ทีหลังสุด มึงมันดิบเถื่อนที่สุดในหมู่พวกเราแล้ว กูจะลองเธอดูก่อน ชิมเร็วๆ น่ะ แล้วก็จะไป หลังจากนั้นมึงจะฆ่าเธอก็ได้ ในรัศมีห้าไมล์นี้มีหีเดียวให้จัดโว้ย! ให้พวกเราได้ระบายบ้างสิวะ ดิเอโก้! กูติดหนี้บุญคุณมึงครั้งใหญ่เลย" เขาครวญคราง กอดอกอยู่หน้าอก

อีฟเบิกตากว้าง มองสลับไปมาระหว่างชายทั้งสองอย่างลนลาน เธอกำลังจะตายด้วยกรงเล็บของพวกแปลงร่าง ความคิดนับล้านพรั่งพรูเข้ามาในหัว พยายามหาทางออกจากสถานการณ์นี้ แต่มันยากเหลือเกินที่เธอจะหนีจากพวกแปลงร่างผู้ชายคนเดียวได้ ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้มีมากกว่าหนึ่งคนอยู่ที่นี่

ไอ้พวกนี้ต้องการจะข่มขืนเธอ แค่คิดถึงคำว่าข่มขืนก็ทำให้เธอตัวสั่นมากขึ้น น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม ร่างกายของเธอแข็งทื่อภายใต้การจับกุมอันแน่นหนาของมัน

ก็ได้ แกต้องแบ่งให้ฉันจากสามคนต่อไปที่แกได้มานะ ตกลงไหม? ชายที่จับตัวเธอมาดึงอีฟกลับสู่ความเป็นจริงด้วยการพูดขึ้น พวกเขากำลังต่อรองเรื่องนี้กันอยู่งั้นเหรอ? พวกเขากำลังตัดสินใจกันว่าแต่ละคนจะได้ข่มขืนผู้หญิงกี่คนงั้นเหรอ? ผู้ชายพวกนี้มันวิปริตแค่ไหนกัน?

"อย่าคิดขัดขืนเชียว ถ้าขัดขืน...มันจะเจ็บปวดกว่าเดิมนะ ถ้าเป็นเด็กดี ฉันอาจจะทำให้เธอรู้สึกดีก็ได้นะ ไม่รับปากหรอก" เขากระซิบข้างหูอีฟ งับใบหูเธอเบาๆ อย่างน่าประหลาดใจ

ชายผมบลอนด์ยังคงมองพวกเขาอยู่ หัวเราะเบาๆ อย่างขบขันกับท่าทางหวาดกลัวของอีฟ

เขาคำรามและกางกรงเล็บออกมา ฉีกเสื้อของอีฟเป็นชิ้นๆ ชายทั้งสองมองหน้ากันแล้วยิ้มเยาะราวกับสั่งการกันทางโทรจิต ดิเอโก้ยกตัวเธอขึ้น ขณะที่ชายผมบลอนด์คว้ากางเกงของอีฟ รูดซิปลง แล้วดึงมันลงในคราวเดียวอย่างรวดเร็ว เธอพยายามกรีดร้อง แต่เสียงที่ออกมากลับอู้อี้ อีฟดิ้นรนเตะขา แต่มันก็ไร้ประโยชน์ โดยเฉพาะเมื่อต้องสู้กับพวกผู้ชายนักแปลงร่าง พวกเขาวางเธอลงบนพื้นคอนกรีตเย็นเฉียบและกดเธอไว้ ขณะที่ดิเอโก้จับข้อมือเธอไว้ ชายผมบลอนด์ก็เข้ามาอยู่ระหว่างขาของเธอ ขณะที่เขากำลังจะฉีกกางเกงในของเธอ อีฟก็หลับตาแน่น ไม่สามารถกลั้นน้ำตาหรือต่อสู้ได้อีกต่อไป เธอแพ้แล้ว

อย่างไม่คาดคิด ชายผมบลอนด์ถูกกระชากออกไปจากเธอ ณ ที่ใดที่หนึ่งในระยะไกล เธอได้ยินเสียงคำรามและขู่ฟ่ออย่างดุร้าย เธอมองไปรอบๆ อย่างตื่นตระหนก สังเกตเห็นว่าผู้จับกุมเธอดูสับสนเพียงใด เสียงร้องครางเบาๆ ตามมาด้วยเสียงตุ้บดังสนั่น หลังจากเสียงดุร้ายก่อนหน้านั้น

"เลิกเล่นซ่อนแอบได้รึยัง อีธาน? ไสหัวแกมานี่เลย หรือจะให้ฉันจัดการมนุษย์คนนี้คนเดียว" ดิเอโก้พูดอย่างหัวเสียชัดเจน เขาจับอีฟด้วยแรงที่เกือบจะทำให้กระดูกบอบบางของเธอแหลกละเอียด โดยไม่สนใจว่าเหยื่อมนุษย์ของเขาเปราะบางกว่าตัวเองมากนัก

"น-นี่... ดิเอโก้... ม-มันผิดกฎหมายนะ เรา เราทำไม่ได้" อีฟได้ยินเสียงของนักแปลงร่างผมบลอนด์จากระยะไกล เสียงนั้นแหบพร่า เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ดิเอโก้หัวเราะ รวบข้อมือทั้งสองข้างของอีฟไว้ในมือเดียว แล้วค่อยๆ เข้าไปอยู่ระหว่างขาของเธอในท่าเดียวกับที่เพื่อนของเขาทำเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

"ฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว! ยิ่งดีซะอีก ฉันจะได้ลิ้มลองและสนุกกับเธอคนเดียว" เขาพูดพลางยิ้มให้เอวาที่กำลังหวาดกลัว ในแสงสลัวนั้น เธอสังเกตเห็นฟันเหลืองๆ ผุๆ ของคนที่จับเธอมา เธอรู้สึกคลื่นไส้จนท้องไส้ปั่นป่วน ไม่ใช่แค่เพราะสภาพฟันของเขา แต่เป็นเพราะรูปลักษณ์โดยรวมของเขาด้วย เขาทำให้เธอนึกถึงคนจรจัด เสื้อผ้าสกปรกขาดวิ่น ขอบตาดำคล้ำ และแวว "บ้าคลั่ง" ที่เต้นระริกอยู่ในดวงตาสีดำสนิท อีฟพยายามเค้นเสียงออกมา ตอนนี้เขาไม่ได้ปิดปากเธอแล้ว เธอสามารถร้องขอความเมตตาได้

"ได้โปรด อย่า หยุดนะ อย่าทำแบบนี้เลย ได้โปรด" อีฟสะอื้น ยึดมั่นกับความหวังอันริบหรี่ว่าเขาจะปล่อยเธอไป แต่ริมฝีปากของดิเอโก้กลับแย้มยิ้มกว้าง และเขาเริ่มพูดอย่างบ้าคลั่งว่าเธอควรอ้อนวอนเขาให้มากกว่านี้ เขาชอบที่จะเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเธอมากแค่ไหน เหมือนกับเพื่อนของเขาก่อนหน้านี้

ทันใดนั้น ดิเอโก้ก็ถูกใครบางคนกระชากออกจากตัวอีฟ อีฟตกใจกลัว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความหวาดผวา สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปจะเป็นตัวกำหนดชะตากรรมของเธอ ดิเอโก้พยายามต่อสู้ แต่เขาก็ถูกชายสวมหน้ากากลึกลับจับอัดกับกำแพงที่ใกล้ที่สุด

ดิเอโก้คำรามและขู่ฟ่อ ชายลึกลับยังคงเงียบ เขามองอีฟแวบหนึ่ง พยักหน้า แล้วหักคอดิเอโก้ ทิ้งร่างไร้วิญญาณลงบนพื้นคอนกรีต อีฟตัวสั่นด้วยความกลัว สงสัยว่าชายแปลกหน้าจะทำอะไรกับเธอต่อ เขามาที่นี่เพื่อข่มขืนเธอเหมือนที่สองคนนั้นตั้งใจไว้หรือเปล่า? เขามาที่นี่เพื่อฆ่าเธอหรือเปล่า?

ชายแปลกหน้าเข้าใกล้อีฟอย่างระมัดระวัง เธออยู่ในสภาพเกือบเปลือย ตัวสั่นด้วยความกลัว กอดตัวเองไว้ ชายคนนั้นสูงตระหง่านเหนืออีฟ เขารูปร่างกำยำ อีฟมองเห็นโครงร่างกล้ามเนื้อที่สมบูรณ์แบบของเขาภายใต้เสื้อผ้า

ในตอนนี้ เขาน่ากลัวยิ่งกว่านักแปลงร่างอีกสองคนนั้นเสียอีก เขาเพิ่งฆ่ามนุษย์หมาป่าไปเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน โดยไม่ต้องออกแรงอะไรเลย!

อีฟไม่สามารถรับรู้ถึงอารมณ์ของเขาได้เพราะดวงตาของเขาถูกซ่อนอยู่ใต้หน้ากาก ชายสวมหน้ากากจ้องมองอีฟและนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง และเขาก้มศีรษะลงเพื่อเข้าใกล้อีฟมากขึ้น อีฟรู้สึกถึงไออุ่นที่แผ่ซ่านลงบนใบหน้าและทั่วร่างกายที่เย็นเฉียบของเธอ

เธอรู้สึกอบอุ่นแต่ก็สั่นเล็กน้อย มีอารมณ์แปลกๆ ในดวงตาของเขา อีฟไม่เข้าใจหรือไม่มีเวลาคิดว่ามันคืออะไร

ชายคนนั้นโยนเสื้อกันฝนคลุมให้เธอแล้วหันหลังกลับเพื่อจากไป

"กลับบ้านไป!" เขาสั่งก่อนจะหายลับไปในเงามืด