บทที่ 102

ผมรอให้เจนนิเฟอร์ออกไปสัก 5 นาทีก่อนจะขอตัว “ขอตัวนะครับ” พอผมลุกขึ้น แบรดที่นั่งเงียบมาตลอดตั้งแต่มาถึงโต๊ะก็เอ่ยปากขึ้นเป็นครั้งแรก “จะไปไหน?”

“ผมจะไปหาคู่หมั้นของผม”

“เธอไม่หลงทางหรอก” แบรดพูด

รูฟัสพูดแทรกขึ้นมา “นายก็เคยเป็นไอ้หนุ่มคลั่งรักไม่ใช่เหรอแบรด ปล่อยเขาไปเถอะ”

“นั่นลูกสาวฉันนะรูฟัส ที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ