บทที่ 126

ผมกำลังนั่งอยู่ข้างเจน รวบรวมความกล้าที่จะปลุกเธอ จะว่าผมกลัวจนแทบสิ้นสติก็คงจะน้อยเกินไป ผมเป็นเจ้าพ่อมาเฟีย ไม่ค่อยมีอะไรในชีวิตนี้ที่ทำให้ผมกลัวได้ แต่แค่คิดว่าเจนจะไม่ตื่นขึ้นมา มันทำให้ผมกลัว ผมก้มลงจูบหน้าผากเธอ “ที่รัก ตื่นเถอะ” ผมจูบเธออีกครั้ง แล้วขอบคุณพระเจ้า เธอลืมตาขึ้น “โรมิโอ” “ครับ ท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ