บทที่ 137

เจนนิเฟอร์

โรมิโอจูงมือฉันไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ เขา พ่อยังคงมองมาที่เราสองคน แต่สายตาที่พ่อมองโรมิโอนั้นเต็มไปด้วยความรังเกียจ โรมิโอไม่ได้พูดอะไร ฉันเลยตัดสินใจไม่พูดอะไรเหมือนกัน โรมิโอจะจัดการปัญหาของเขาเอง และฉันมั่นใจว่าเขาคงไม่อยากให้ฉันเข้าไปยุ่งด้วย “เอาล่ะ แบรด แล้วยังไงต่อ?” โรมิโอถามพ่อฉัน ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ