บทที่ 194

โรมิโอ

หลังอาหารเช้า ผมจูงมือเจนน์แล้วเราก็ไปเดินเล่นริมหาดให้เท้าสัมผัสน้ำ “ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าน้ำทะเลจะใสขนาดนี้” “ฉันว่าไม่มีใครทำใจกับมันได้หรอก ทูนหัว” ลูคัสกับเอไลจาห์มองเราอยู่ห่างๆ อย่างน้อยที่นี่พวกเขาก็ไม่ต้องอยู่ใกล้กันตลอดเวลา เราพอจะได้หายใจหายคอบ้าง “อยากกลับไปวิลล่าของเราไหม ฉันม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ