บทที่ 196

โรมิโอ

ผมมองเจนขณะที่เธอดำดิ่งลงไปในน้ำ เธอช่างเป็นอัญมณีที่หายากจริงๆ และผมมีความสุขมากที่เป็นคนค้นพบเธอ และสามารถช่วยให้เธอเติบโตเป็นผู้หญิงในแบบที่ผมรู้ว่าเธอเป็นได้ ทั้งในอาชีพการงานและเป็นอิสระในแบบของตัวเอง ผมเดินลงไปในน้ำ พยายามระวังไม่ให้แผลเย็บเปียก อย่างน้อยผมก็ติดพลาสเตอร์กันน้ำไว้แล้วเมื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ