บทที่ 6

แน่นอน ฉันหลับไปเลยหลังจากเซ็กซ์สุดวิเศษนั้น ฉันลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ใต้ผ้านวมโดยมีเซอร์นอนหลับอยู่ข้างๆ ฉันพิจารณามองเขาอย่างละเอียด เขามีรอยย่นรอบดวงตาเวลาหัวเราะ ผมของเขาสีเข้ม ผิวเข้มกว่าฉันหน่อย ส่วนเคราของเขาน่ะเหรอ ฉันอยากจะสัมผัสมันเหลือเกิน ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนตัวปัญหา ปัญหาสำหรับฉันเลยล่ะ ฉันอาจจะเผลอใจให้เขาได้ และฉันทำแบบนั้นไม่ได้ เขาเป็นดอมิแนนต์ และคืนนี้ก็เป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน แต่ฉันรู้จักตัวเองดีว่าฉันสามารถตกหลุมรักเขาหัวปักหัวปำได้ และฉันต้องปกป้องหัวใจตัวเอง ฉันยังไม่พร้อมที่จะอกหักอีกครั้ง ไม่ใช่หลังจากที่แฟนเก่าใช้ฉันเป็นเครื่องมือเพื่อเงินของพ่อฉัน ฉันตัดสินใจย่องหนีออกไปก่อนที่เขาจะตื่น จะทำยังไงถ้าเขาอยากรู้ชื่อจริงของฉัน หรือว่าฉันทำงานอะไร หรือครอบครัวฉันเป็นใคร มีคำถามมากมายผุดขึ้นในหัว ฉันแค่ยังไม่พร้อมที่จะผูกพันลึกซึ้งกับใครอีกครั้ง ฉันค่อยๆ ลุกจากเตียง หาเสื้อผ้าที่ยังกองอยู่บนโซฟา แต่งตัว แล้วก็เขย่งเท้าออกจากห้องไป พอออกมาข้างนอก ฉันก็สวมรองเท้าแล้วรีบโทรเรียกอูเบอร์มารับ หวังว่าฉันจะไปพ้นก่อนที่เขาจะตื่นนะ พระอาทิตย์เริ่มขึ้นแล้ว และฉันไม่อยากจะสนทนาอะไรทั้งนั้นจริงๆ ฉันทิ้งโทรศัพท์ที่ลูกน้องคนหนึ่งของเขาเอามาให้ไว้บนโต๊ะข้างเตียงด้วย ตัดขาดกันไปเลยตอนนี้คงจะดีกว่า ก่อนที่เรื่องราวมันจะลึกซึ้งไปกว่านี้ ใช่ มันก็แค่คืนเดียว แต่เขาพูดถึงเรื่องที่จะเจอกันอีก ฉันไม่พร้อม เมื่อครู่ฉันเกือบจะสูญเสียความเป็นตัวเองไปกับเขาแล้ว ฉันปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้ อูเบอร์มาถึงเร็วมาก ฉันเข้าไป บอกที่อยู่ให้เขา แล้วเราก็ออกเดินทาง ‘ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่ออกมาก่อนที่ฉันจะไปพ้น’

โรมิโอ / เซอร์

ผมตื่นขึ้นมาบนเตียงที่ว่างเปล่า ไม่รู้ทำไมแต่ผมรู้ว่าเธอไปแล้ว ผมไม่พอใจเลย พอเห็นโทรศัพท์ยังวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ผมยิ่งโคตรโมโห ผมจะหาเธอเจออีกได้ยังไง เราอยู่ในลาสเวกัสนะ มันเหมือนงมเข็มในมหาสมุทรชัดๆ ผมคงไม่มีทางหาเธอเจออีกแล้ว และคลับก็คงไม่ให้ข้อมูลของเธอแน่ๆ เว้นแต่ผมจะซื้อคลับนั่นซะ ใช่ ความคิดนั้นมันผุดขึ้นมาในหัวผมจริงๆ ใจเย็นน่าโรมิโอ แกจะบ้าซื้อคลับเพื่อเอาข้อมูลผู้หญิงที่เพิ่งเจอเมื่อคืนไม่ได้นะ แต่เมื่อคืนมันดีมากจริงๆ ผมอยากเจอเธออีก ผมอยากจะยื่นข้อเสนอให้เธอ แต่ตอนนี้เธอไปแล้ว ผมอยากจะขอให้เธอมาเป็นซับของผมสักเดือน แล้วหลังจากนั้นค่อยมาดูกันว่าจะเป็นยังไงต่อไป คือผมกลับมาเวกัสแล้ว ผมไม่ได้วางแผนจะไปไหนอีก ดังนั้นผมสามารถหาซับประจำให้ตัวเองได้ โดยเฉพาะหลังจากชีวิตแต่งงานที่ภรรยาผมคิดว่าเธอเป็นคนคุมเกมทุกอย่าง ก็นะ เธอก็จากไปพร้อมกับครึ่งหนึ่งของทุกอย่างที่ถูกกฎหมาย โชคดีของผมที่ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่เคยไว้ใจเธอพอที่จะบอกเรื่องธุรกิจอีกด้านของผมเลย แต่กลับมาที่เรื่องของเธอ หรือมายา ตอนนี้เธอไปแล้ว ผมคุยกับเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ เชี่ยเอ๊ย! จะบอกว่าผมไม่พอใจก็คงจะเบาไป ผมโทรหาลูคัสให้มารับ จะอยู่ต่อที่นี่ไปทำไมถ้าเธอไม่อยู่แล้ว ผมแต่งตัว มองไปรอบห้องก็เห็นแต่ภาพเธออยู่ทุกที่ แล้วก็เดินออกมา พอเดินออกมาก็ชนเข้ากับเจ้าของคลับ ผมเลยตัดสินใจลองเสี่ยงดู “อรุณสวัสดิ์โรมิโอ เมื่อคืนคงมีความสุขสินะ?

“ครับ ขอบคุณจาเร็ด พอจะให้ชื่อจริงกับเบอร์โทรศัพท์ของมายาได้ไหมครับ?”

“ไม่ได้หรอก ขอโทษด้วยโรมิโอ”

“ผมก็แค่ลองเสี่ยงดูน่ะจาเร็ด ไม่ลองก็ไม่รู้” ผมพูดขณะเดินจากไป

ผมขึ้นรถจี-วากอนหุ้มเกราะของผม ลูคัสถามว่า “ไปไหนครับเจ้านาย?”

“กลับบ้าน”

ขณะขับรถกลับบ้าน ผมพยายามวางแผนในหัวว่าจะหาเธอ หรือมายาเจอได้ยังไง

ผมไม่ใช่คนไร้หนทาง ผมมีธุรกิจอยู่สองสามอย่าง เป็นเจ้าของบ่อนการพนันหลายแห่ง อสังหาริมทรัพย์ต่างๆ สถานบันเทิงกลางคืน แล้วก็บาร์เปลื้องผ้า

นอกจากนั้นผมยังอยู่ในกลุ่มผู้มีอิทธิพลด้วย ใช่ ผมเป็นคนอิตาลี ชื่อโรมิโอ เบียงคี่ จะให้เป็นอย่างอื่นได้ยังไง

ผมค้ายา เป็นเจ้าหนี้นอกระบบ ถึงมันจะฟังดูโสโครกไปหน่อย และก็ทำธุรกิจฟอกเงินด้วย

ผมจากไปอยู่ลอสแอนเจลิสสองสามปี เพราะตอนนั้นภรรยาผมอยากอยู่ที่นั่น

ผมพยายามทำให้เธอมีความสุขและบริหารธุรกิจจากที่นั่น แต่มันก็ไม่ได้ผลเลย ทั้งธุรกิจและชีวิตแต่งงาน

ดังนั้นผมเลยกลับมาเวกัส และถ้าเมื่อคืนเป็นลางบอกเหตุว่าชีวิตในเวกัสจะเป็นยังไง ผมว่าผมเริ่มต้นได้สวยเลยล่ะ

ถึงเธอจะหนีผมไปก็เถอะ แต่ผมจะหาเธอให้เจอ ต่อให้ต้องมาที่สถานบันเทิงทุกคืนวันศุกร์ ผมก็จะหาเธอให้เจอให้ได้

หรือไม่ก็ให้ลูกน้องผมเริ่มตามหาเธอ แต่ผมจะหาเธอให้เจอ และผมจะต้องได้ตัวเธอมาครอบครอง

เจนนิเฟอร์

คืนวันเสาร์ ฉันนอนมาเกือบทั้งวัน พยายามจะสลัดเขาออกจากหัว คืนวันศุกร์เป็นเวลาของฉัน ส่วนคืนวันเสาร์ปกติฉันกับเพื่อนสนิทจะออกไปหาอะไรทำกัน แต่คืนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะออกไปไหนเลย เมื่อคืนมันดีเกินไปจริงๆ และตอนนี้ฉันคงจะไม่ได้เจอเขาอีกแล้ว ซึ่งมันก็เป็นความผิดของฉันเองนั่นแหละ คิมโทรมาบอกว่าพวกเธอกำลังจะไปเที่ยวคลับกัน และฉันควรจะไปด้วย ฉันบอกเธอไปว่าคืนนี้ฉันคงเป็นเพื่อนเที่ยวที่ไม่สนุกแน่ๆ พวกเธอไปกันเองเถอะ แต่ดูจากนิสัยแล้ว พวกนั้นคงจะบุกมาที่บ้านฉันแล้วลากฉันออกไปจนได้นั่นแหละ หวังว่าครั้งนี้ฉันจะคิดผิดนะ ฉันอยู่ในชุดนอนกำลังจะเข้านอนตอนสี่ทุ่ม ก็มีเสียงเคาะประตู ฉันลังเลว่าจะไม่เปิดดีไหม แต่ก็รู้ว่าเป็นใคร และพวกนั้นคงไม่หยุดเคาะจนกว่าฉันจะเปิดประตูให้ “เอาน่าเจน เรารู้ว่าแกอยู่ในนั้น”