บทที่ 101

เจคอบ

ผมวิ่งหน้าตั้งไปที่โรงพยาบาลเมื่อคู่ของผมบอกผ่านกระแสจิตว่าเขามาถึงไดมอนด์คลอว์แล้ว

ทันทีที่ผมเห็นเขา ไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว สิ่งเดียวที่สำคัญคือการมีเขาอยู่ใกล้ๆ

ในอ้อมแขนของผม

ผมลืมความอับอายหรือความกลัวใดๆ ที่อาจจะมีในตอนนั้นไปหมดสิ้น แล้ววิ่งเข้าไปหาเขา

ผมกอดเขารัดแน่น ไม่ได้สนใจจริง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ