หนังสือ 2 - บท 15

อีดอกเอ๊ย!

ฉันกัดฟันแน่นจนกรามปวด ไนจ์ก็โผล่พรวดมาตรงหน้า ทำให้ฉันต้องหยุดกะทันหันจะได้ไม่เดินชนเขา

เขาพูดอะไรกับฉันบางอย่าง แต่ฉันไม่ได้สนใจฟังเลย

“เกิดอะไรขึ้น” เขาตวาดพร้อมกับกางแขนออก

“ต้องการอะไร ไนจ์” ฉันตะคอกใส่เขา “หลีกทางไป!”

ฉันแม่งจนมุมแล้ว จะกลับก็ไม่ได้ จะไปหาเลทัมแล้วลากตัวปลิงนั่นออกม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ