หนังสือเล่มที่ 2 - บท 22

ฉันคิดผิดถนัดเลยเรื่องเสียงของเขา มันไม่มีอะไรนุ่มนวลเลยสักนิด

เจ้าชายทรงทำลายความเงียบในที่สุดตั้งแต่ฉันพบพระองค์! โอ้ พระแม่เจ้าฉิบหาย! น็อกซ์! ไทร่ากับฉันเอ่ยชื่อเขาออกมาพร้อมกัน ชื่อของเขารู้สึกเหมือนยาชโลมจิตใจฉัน

ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะความสิ้นหวังของฉันมันดังกว่าหรือเปล่า เพราะฉันอยากรู้เรื่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ