หนังสือ 2 - บท 24

ร่างกายฉันกระตุกกลับอย่างแรง และฉันก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “อ๊ากกก!”

ฉันมองไปที่หัวใจตรงที่ลูกธนูบ้าๆ นั่นปักอยู่ กลิ่นวูล์ฟสเบนที่ชัดเจนเตะจมูกทันทีที่ฉันดึงลูกธนูออก “บ้าเอ๊ย!”

ฉันขยี้ตาแล้วกะพริบตาหลายครั้งเพื่อพยายามไม่ให้วิงเวียน

เมื่อคนหมาป่าโดนวูล์ฟสเบน เขาจะขาดการติดต่อกับหมาป่าในตัวทันที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ