หนังสือเล่มที่ 2 - บท 43

เสียงกรีดร้องดังสะท้อนผ่านผนังบ้านหลังเล็กของเรา ปลุกให้อเล็กซ่ากับฉันตื่น

แม้เราทั้งคู่จะรู้สาเหตุและรู้ว่าเป็นเสียงกรีดร้องของใคร เราก็อดไม่ได้ที่จะวิ่งไปหาดาน่าที่ห้องข้างๆ

“ชู่ว เธอไม่เป็นไรแล้วนะ ปลอดภัยแล้ว ฉันอยู่นี่” เลทัมปลอบดาน่า พลางลูบหลังให้ขณะที่เธอเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า ผิวสีแทนของดาน่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ