บทที่ 81

พ่อกับแม่อดหัวเราะกับท่าทีของเคเดนไม่ได้ ส่วนฉันก็ถอนหายใจออกมาโดยไม่รู้ตัวว่ากลั้นมันเอาไว้ ฉันลูบมือผ่านเส้นผมตัวเอง ปอยผมลอดผ่านนิ้วมือราวกับเส้นไหม ความโล่งใจแล่นพล่านไปทั่วร่าง เป็นดั่งคลื่นที่ปลอบประโลมซึ่งซัดสาดความตึงเครียดที่เกาะกุมร่างกายฉันออกไป ดูเหมือนว่าพ่อกับแม่จะยอมรับเคเดนแล้ว เพราะ...