บทที่ 89

แต่เขาเร็วกว่ามาก เขาตามฉันทันและดึงแขนฉันไว้ก่อนที่ฉันจะซ่อนตัวหลังต้นไม้สีดำศักดิ์สิทธิ์

“ทำไมคุณต้องคอยดูถูกฉันแบบนั้นด้วย? ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ตลอดเลย?” ฉันถามเขา น้ำตาเอ่อคลอ

ฉันผลักเขา แต่เขาไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ เขาเบือนหน้าหนีและเงียบไป ฉันพยายามสงบสติอารมณ์ สูดหายใจลึกๆ และพยายามจะหนีไปจาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ