บทที่ 96

ทรอยวิ่งสุดฝีเท้าเท่าที่ขาของเราจะพาไปได้ กล้ามเนื้อทรงพลังของมันส่งร่างทะยานไปข้างหน้าราวกับภาพเบลอ ฝูงดอว์นสตาร์ หนึ่งในฝูงเล็กๆ ที่ข้าดูแลและสาบานว่าจะปกป้อง กำลังถูกโจมตี ข้ารู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวและความโกลาหลที่แผ่ซ่านไปทั่วในอากาศยามค่ำคืน กลิ่นเลือดคละคลุ้งกับกลิ่นไหม้ฉุนแสบจมูกของบ้านเรือน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ