บทที่ 97

รู้สึกเหมือนเวลากำลังไหลผ่านนิ้วมือไป

ข้าพุ่งพรวดออกไปทันที วิ่งเข้าหาพวกมันด้วยความเร็วสุดกำลัง

ทุกย่างก้าวอันทรงพลัง ข้าก็ยิ่งเข้าใกล้พวกมันมากขึ้น ความโกรธแค้นเต้นระรัวในอก พวกนอกคอกใกล้เข้ามาหาเด็กๆ ที่ไร้ทางสู้เต็มที ความตึงเครียดนี้มันช่างเหลือทน และข้ากลัวว่าจะไปช่วยไม่ทัน

ในวินาทีสุดท้ายอันแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ