บทที่ 16

ฉันมองเธอนั่งร้องไห้ นางหมาป่าผู้เพิ่งแสดงพลังอันน่าทึ่งออกมาเมื่อไม่นานมานี้ ความสุขที่เปล่งประกายซึ่งฉันเคยเห็นในตัวเธอตอนที่ได้รับการชื่นชมจากท่านอัลฟ่าได้หายไปแล้ว ฉันรู้สึกราวกับดวงอาทิตย์พลันลับหายไป ทิ้งไว้เพียงความมืดมิดและความสิ้นหวังตามมา ดาเรียนบอกพวกเราว่าเป็นพ่อแม่ของเธอที่โทรมา ตอนที่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ