บทที่ 963 การแยกตัวสั้น ๆ ทำให้การรวมตัวกันหวานขึ้น

เมื่ออยู่ที่บ้าน เซียนน่าก็ยังคงเป็นเด็กน้อยที่ถูกตามใจ ทุกคนต่างก็รักและเอ็นดูเธอ

เธอวิ่งเข้าไปกอดอมราพลางทำเสียงออดอ้อน "ขอบคุณนะคะพี่อมรา! พี่ใจดีที่สุดเลย!"

อมราตบหลังเธอเบาๆ

บรูซที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เอ่ยหยอก "ตัวก็สูงขนาดนี้ ยังจะไปซุกอยู่ในอ้อมแขนเล็กๆ ของอมราอีก ไม่อายบ้างเหรอ?"

เซียนน่าแลบลิ้...