บทที่ 1130

ไม้ขนไก่ฟาดลงบนร่างของฮันนาห์ครั้งแล้วครั้งเล่า ทิ้งรอยนูนแดงช้ำเลือดไว้บนผิวของเธอ

ฮันนาห์ขดตัวด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าขยับเขยื้อน เธอกัดริมฝีปากแน่น หลับตาปี๋ ขณะที่ไม้ขนไก่ฟาดลงมาอย่างไม่ปรานี

"หนูจะไม่ทำอีกแล้วค่ะแม่ หนูสัญญา! ได้โปรด หยุดตีหนูเถอะ มันเจ็บเหลือเกิน!" ฮันนาห์ร้องไห้อ้อนวอนขอความเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ