บทที่ 161

สายตาของแพทริเซียจับจ้องไปที่มือซึ่งพันผ้าพันแผลของเขา และทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสัญญาที่ให้ไว้เมื่อวันก่อนได้ เธอรีบกล่าวขอโทษ “ตายจริง ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อคืนฉันสัญญาว่าจะไปเยี่ยมคุณที่ซันไชน์มาเนอร์ แต่พอดีมันดึกมากแล้วฉันเลยลืมไปเลยค่ะ”

พูดจบ เธอก็เดินเข้าไปจับมือเขาเบาๆ แล้วถามด้วยความเป็นห่วง “มื...